Nurullah Ataç’ın vasiyeti: Öldüğümün ertesi günü yazı yazmasınlar benim için

Nurullah Ataç’ın ölümünden bir yıl önce 1956 yılında yazdığı satırlar: 

Kaybettik… Yitirdik.. Ben ‘kaybolman/, yitmen/,ölürüm, ‘öldü’ desinler

“Ölürsem yakında bir dileğim var kalanlardan. Beni sevmeyenlere, beğenmeyenlere karışmam. Onlar, gerekli bulurlarsa, benim bir değerim olmadığını söylesinler, ötekilerden benim dileğim: Öldüğümün ertesi günü yazı yazmasınlar benim için. Hani 2X’i de kaybettik, söyle yüksekti, böyle değerliydi/ diye ağıtlar yok mu? o sözlerinin yalan olduğunu hepimiz biliriz. Tiksinirim o ağıtlardan…

Benim için yazı yazmasın beni değerli bulanlar. İki yıl beklesinler, iki yıldan sonra yine unutmazlarsa, beni gene değerli bulurlarsa, ilk üzüntü de geçmiş olur, yazsınlar düşündüklerini, ölçüyü aşırmazlar.

‘Kaybettik… Yitirdik../ Ölüler arkasından söylenen bu söz, tiksindirir beni. Ben ‘kaybolman/, yitmen/, ölürüm, ‘öldü’ desinler.”

***

“Ölüm ne kadar birdenbire olursa olsun, şaşırtmıyor insanı. Herhalde beni şaşırtmıyor. İnanamıyorum öldüğüne diyenleri anlamıyorum, ölen kim olursa olsun, ben inanıyorum öldüğüne. Ben asıl yaşamağa şaşıyorum, yaşamağa inanamıyorum. Ciğerlerimizin, yüreğimizin işlemesi, bu güzelim yeryüzünü görmemiz, işitimemiz, koklamamız doyulmaz bir mucize değil mi? Mucize diye baktığımız bir halin kesilivermesine şaşılacak, inanılmayacak ne var?”