“Kişileri birleştiren duygular, ayıran ise düşüncelerdir. Duygular bizi bir araya getiren kolay bir bağdır. Düşüncelerse çeşitlilik ilkesinin ürünleridirler ve bu yüzden kişileri çeşitli karşıtlara ayırırlar.”
Annemizi ve babamızı biz seçmiyoruz. Doğal olarak, akrabalarımızı da biz seçmiyoruz. Hatta çoğu kez, komşularımızı da seçen kendimiz değiliz. Bunun sonucu olarak da elbette, her zaman istediğimizi bulamamaktayız. Üstelik çoğu zaman, istediğimizin taban tabana tersi ile karşılaşırız. Ama genellikle iyi insan olduğumuz için, çevremizle iyi geçinmeye özen gösterir, komşularımızın kusurlarını görmezden gelmeye çalışırız; onlardan da aynı karşılığı bekleriz.
Buraya kadar söylenecek pek fazla bir şey yok. Fakat her şey burada durmuyor ki! Kişisel yapılarımız açısından uyuşmamıza olanak bulunmayan insanları sevmeye çalışır, hatta bunun için kendimizi zorlarız. Doğal olarak da, bunu beceremeyiz. O zaman da suçluluk duyar ve uygunsuzluğumuzun göze batması sonucunu doğuran çeşitli nedenleri sıralayarak kendi kendimizi cezalandırırız. Psikologlar, bu durumun değme sebeplerden daha fazla üzüntü ve mutsuzluğa yol açtığını keşfetmişlerdir.
***
Dünya çeşit çeşit insanlarla dolu. Siz bu çeşitlerden yalnızca birisiniz. Bu çeşidin, ebeveyninizin, akrabalarınızın, komşularınızın içinde bulundukları çeşit olması gerekmez. Elbette siz onlardan farklı olacaksınız.
Rahatınıza bakıp geçinemediğiniz kişileri sevmeye çalışmaktan vazgeçtiğiniz an, önünüze yepyeni fırsatlar serilecektir. Kendinize benzeyen insanları, görünüşleri ne olursa olsun, tanıyacaksınız. Onların da sizi aradıklarını göreceksiniz. Birbirinizi bulduğunuz zaman ise, akrabalığın temelinin, kan ve yakınlık değil, düşünce ve duygu olduğunu anlayacaksınız.
“Kişileri birleştiren duygular, ayıran ise düşüncelerdir. Duygular bizi bir araya getiren kolay bir bağdır. Düşüncelerse çeşitlilik ilkesinin ürünleridirler ve bu yüzden kişileri çeşitli karşıtlara ayırırlar. Gençlikteki dostluğu oluşturan duygulardır. Yaşlılıktaki karşıtlığı yaratansa düşüncelerdir. Eğer bunun zamanında ayırdına varabilir ve başkalarına daha hoşgörülü bakacak biçimde düşüncelerimizi eğitebilirsek, daha barışçıl bir kişiliğe sahip olur ve düşüncelerin ayırdığı kişileri duygularla bağlamayı başarırız.”
Johann Wolfgang von Goethe