Kusursuzluğun o ürkütücü sessizliğiyle Metin Altıok – Turgut Uyar

253

Metin Altıok birden yetkin bir ozan olarak çıkıyor karşımıza. Kusursuzluğun o ürkütücü sessizliğiyle.

Acı, gittiğini geri dönen yavaş at,
Gizli ve tekinsiz öksesi yaşamanın
Umulmadık sevinçleri tattıran bize,
Renklendiren bir kuşun kanadını.
Ve gece söküp gündüz örerek,
Var gibi gösteren hiç olmayan

Daha ilk çıkışında kusursuz olan bir ozan, biraz da geleneği, yerleşmişi kullanıyor demektir. Acemilikler, aksamalar, karşı çıkışlar bir çeşit kişilik belirtisi sayılır genç ozanda. Ne var ki Metin Altıok için aynı şey söylenemez. Gezgin ilk kitabı onun, resimle de pekişen yüklü bir sanat deneyi var. Geleneğe ve yerleşmişe katılacak, onu zenginleştirecek şeyler de vardır. Bunu yapıyor Metin Altıok.

Yani bilirdim bir kamyon şoförünün
Göğsündeki motor sesini,
Uykuda bile dinlediğini.
Yüzünde hasret belirtileri bulunan biri,
Boynunda taşırdı bir aşk hikâyesini
Kabuk bağlamış bir muska gibi,
Ama yine de yaralıyor beni,
Yüzümün gölgesinde kırılan bu dal sesi.

Metin Altıok’un kitabı Gezgin (Dost Yayınları), aslında bir tek şiir olarak da düşünülebilir. Çünkü hemen hemen hepsi, adı verilmemiş, tanımı yapılmamış bir acıyı anlatıyor. Bir gezginin acısını belki. Birbirleriyle bağlantısız görünen bu imgeler şiirin bütününde birleşip o tanımsız duyguyu oluşturuyorlar.

Şiirin yapısı düzgün ve işlek. Vurucu imgeler kurmada çok başarılı. Akılda uzun süre kalabilecek yaşantılı dizeler kuruyor.

Sonbahar -ki acının değişmez dipnotudur
Benim için bir rüzgâr
-Artık buradan gitmeli

Metin Altıok çok kendine dönük. Hep kendi içini kurcalıyor. Bu işten güzel sonuçlar çıkarsa bile, yeteneği ile bağdaşmıyor gibi geliyor bana. Şiiri çok iyi bildiği kuşkusuz. Ama şiir yazmanın çağdaş gerekçelerini pek umursamıyor sanki. Açılmıyor. Bu onun bilerek seçtiği bir tavır da olabilir. Sözgelimi istediği zaman şöyle açılabiliyor kendinden:

Yüzünde gezginci bir adam hali,
Sazı ve heybesiyle,
Küçük bir garaj kahvesinin önünde
Bekleyen biri gibi.

Son bir şey daha. Ve galiba önemli, Metin Altıok şiire başkaldırmıyor, sanki ona boyun eğiyor gibi.

Büyük bir tadla okudum Gezgin’i. Uzun zamandır duymadığım bir şiir tadıyla…

Turgut Uyar
Politika, 7 Ağustos 1976
Kaynak Kitap: Gölgesi Yıldız Dolu

Cevap Ver

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz