Kafka ile Konuşmalar
«Franz Kafka, seni pek seviyor», dedim babama. «Nereden tanışıyorsunuz peki?»
«Daireden», diye yanıtladı babam. «Kartoteklerin saklanacağı dolaplarla ilgili olarak bir taslak yapmıştım, bu taslak bizi daha çok yaklaştırdı birbirimize. Hazırladığım modeli Kafka çok beğendi. Derken konuşmaya başladık. Kafka, ikindi üzeri daireden çıktıktan sonra Karolinenthal’da Podebrad Sokağındaki Kornhâuser’e giderek marangozluk dersi aldığını itiraf etti. O günden bu yana sık sık bir araya gelip kişisel sorunlar üzerinde sohbet ettik. Sonra da işte kendisine senin şiirlerini verdim. Böylece yakın bir tanışıklık kuruldu aramızda.»
«Neden dostluk değil?» Babam başını salladı.
«Dostluk için fazla çekingen ve içine kapanık biri.» Kafkayı bir dahaki görmeye gidişimde sordum: «KarolinenthaFdaki marangoza hâlâ gidiyor musunuz?»
«Siz nereden biliyorsunuz bunu?» «Babam söyledi.»
«Hayır, çoktandır uğradığım yok. Sağlık durumum izin vermiyor artık. Majesteleri sağlık durumum!» «Anlıyorum. Atelyenin tozlu havasında çalışmak hoş bir şey olmasa gerek.»
«Yanılıyorsunuz. Atelyede çalışmayı seviyorum ben. Rendelenen tahtanın kokusu, bıçkıların türküsü, çekiç vuruşları beni hep büyülemiştir. Öğle sonrasının nasıl geçtiğini bilmez, birden akşam olduğunu görünce şaşıp kalırdım.»
«Atelyedeki çalışma herhalde yoruyordu sizi.» «Yoruyordu evet, ama mutlu kılıyordu aynı zamanda. Böyle temiz, böyle elle tutulup gözle görülür ve genellikle yararlı bir işten daha güzel şey yoktur. Marangozluktan önce de tarım ve bahçe işinde çalışmıştım. Hepsi de bürodaki bir angarya işten çok daha güzel ve değerli uğraşlardı. Büroda güya daha yüce, daha üstün biridir insan; ama sadece bir görünüş bu.
Gerçekten her zamankinden daha yalnız, dolayısıyla daha mutsuzdur, o kadar. Kafayla çalışması toplumdan koparıp alıyor kişiyi. Elle çalışmak ise onu insanlara yaklaştırıyor. Ne yazık ki atelyede ya da bahçe işlerinde çalışamıyorum artık.»
«Buradaki işinizden ayrılmak istemezdiniz sanırım?»
«Neden olmasın? Bir tarım işçisi ya da bir zanaatkar olarak Filistin’e gitmeyi düşleyip durmuşumdur hep.»
«Her şeyi burada bırakıp gidecek miydiniz?» «Her şeyi. Yeter ki güvenlik ve güzellik içinde anlamlı bir yaşama kavuşayım. Şair Adler’i tanır mısınız?»
«Yalnızca Sihirli Flüt isimli kitabını biliyorum.» «Prag’da yaşar kendisi. Karısı ve çocuklarıyla.» «Ne iş yapar?»
«işi falan yoktur, misyonu vardır sadece. Karısı ve çocuklarıyla bir dostundan ötekisine dolaşıp durur. Özgür bir insan ve şairdir. Onun yaşındayken hayatımı böyle büro işinde harcayıp tükettiğim için yanar dururum hep.»
Gustav Janouch
Kafka ile Konuşmalar
