Ben hiç kimseye bir zarar vermedim, ama “hiç kimseler sürüsü” bana yardım etmiyor. Kimse tarafından duyulmadan, “Bilmiyorum” diye haykırdım, “bilmiyorum.” Eğer kimse gelmiyorsa, kimse gelmiyor demektir.
Ben hiç kimseye bir zarar vermedim, ama kimse bana yardım etmiyor. Hiç kimseler sürüsü. Yine de bu doğru değil. Yalnızca bana kimse yardım etmiyor- bir hiç kimseler sürüsü öte yandan iyi olurdu. Bir hiç kimseler sürüsüyle bir gezintiye çıkmak isterdim- neden olmasın? Tabii ki dağlara, nereye olabilir ki?
Bu hiç kimseler, uzattıkları ellerini birbirlerine bağlayarak, ayakları birbirlerini ezerek birbirlerini nasıl da itip kakarlardı! Tabii ki hepsi takım elbiseler içerisindeydiler. Neşeyle yürürdük, rüzgar aramızdan ve dostluğumuzun çatlaklarından eserdi. Gırtlaklarımızı şişirir ve dağlarda özgür olurduk!
Şarkı söylemememiz hayret vericiydi.
Yazar: Franz Kafka
Öykü: Dağlarda Bir Gezinti
