YALNIZLIK PAYLAŞILMAZ
Yalnızlık, yaşamda bir an,
Hep yeniden başlayan..
Dışından anlaşılmaz.
Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan..
Paylaşılmaz.
Bir düşün’de beni sana ayıran
Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.
HİÇ Mİ YALNIZ KALMADIN ŞU GARİP DÜNYADA?
Uzak dur yakınıma/ Bu mesafe beni bozar/ Kimseler yanaşmasın/ İnceden hatırlarım
O eski dostlukları/ Şimdi herkes ayrı uçta/ Kaderini inkar eder
Kimi yerer kimi över/ Her biri ilgi bekler/ Aman abi bulaşılmaz/ Yalnızlık paylaşılmaz/ Herkesle kaynaşılmaz
Hiç mi yalnız kalmadın/ Şu garip dünyada/ Ah o zaman anlarsın/ Yanlızlık paylaşılmaz
Bir şarap bi sigara/ Sonbahar koynumda/ Yalnızlığı kokluyorum/ Kurutulmuş yapraklarda/ Yağmur yemiş topraklarda/ Hiç mi yalnız kalmadın/ Şu garip dünyada/ Ah o zaman anlarsın/ Yanlızlık paylaşılmaz
ŞAKA DEĞİL
Yer altından dinleniyoruz;
Tedirginliğimiz ondan.
Seslerimizi dinleyorlar,
Ölülerin katında biriktiriyorlar;
Suskunluğumuz ondan.
Bugün son sevişmelerimizi gözetleyorlar,
Her neyse..
Yarın düzenleyecekler aşklarımızı,
Ner’deyse.
Huysuzluğumuz ondan.
Perdeleri kapatmalı mı?
Perdeyse.
Yaşamlarımızın, doğumlarımızın
Tadı kaçmadan..
Gökteyse, yerdeyse,
Bir şeyse.
Çarpık çizdiriyorlar,
Karanlık yazdırıyorlar,
Canından bezdiriyorlar..
Kırgınlığımız ondan.
Acı-acı güldürüyorlar..
Hırçınlığımız ondan.
Ağlamaca karamsarlık tütüyor
Buram-buram
Konularımızdan..
Burukluğumuz ondan.
Bugünden tezi yok diyorum,
Korkmadan, utanmadan
Soyunup pazar enayiliklerini,
Giyinip sevi giysilerini
Bir bayram denemesi yapmalıyız..
Sayılı günler başlamadan.
Özdemir Asaf
Yalnızlık Paylaşılmaz
