Düşün Sonu
Yeniden başlayamaz artık bu gövde.
Gözlerine dokunulduğunda, bir yığın toprağın
canlılığını duyar biri. Tan ağırtısında da
kendisini susturamıyan topraktır o.
Olü bir gövdedir, o bir çok uyanıştan
kalan ama.
Hergün yaşama yeniden başlayacak gücümüz yok
– Toprağın önünde, suskun bir gök altında-
bir yeniden uyanışı bekliyerek. Şaşırtıyor biri
bunca yoruculuğuna tan ağırtısının. Bir iş
yerine getiriliyor bu yeniden uyanışlar içinde.
Ama sadece ilerki bir işe heyecan yüklemek
ve yoprağı bir kez uyandırmak için yaşıyoruz.
Ve kimi kez oraya erişip, sonra bizle birlikte
suskunluğa dönüyor.
Kımıldanmazdı yüz hafifçe dokunsaydı el
– yaşayan el duyuyor dokunulan yaşamı –
Bu soğut, tan ağartısında donan toprağın
soğuğu değilse gerçekten belkide yeniden uyanıştır.
ve tan ağartısında susan varlıklar
sözcükler söylerler yine. Ama elim titriyor.
Ve tüm varlıklar kımıltısız ele benziyor.
Bir zamanlar kuru bir acı
ve ışığın kasılmasıydı tan ağırtısında uyanmak.
Ama yine de bir özgürlüğe kavuşmaydı.
Toprağın verimsiz sözcüğü kısa bir an sevinçliydi.
Ve yine orada dönmekti ölüm. Şimdi toprağa
dönmeyen gövde bir çok yeniden uyanışı bekliyor.
Ondan sözetmiyor kaskatı dudaklar da.
Cesare Pavese
İtalyan şair, romancı, çevirmen ve eleştirmen.
Cesare Pavese, ailesinin yazlarını geçirdiği Torino’nun Santa Stefano Belbo köyünde bir memur çocuğu olarak doğdu. Torino Üniversitesi’nde edebiyat okudu. İngiliz ve Amerikan edebiyatına ilgi duydu; bitirme tezini Walt Whitman şiirleri üzerine yazdı. Öğrenimini bitirdikten sonra orta öğrenimini tamamladığı eski okulu Liceo d’Azaglio’da edebiyat ve dil dersleri verdi. Bu dönemde İngiliz ve Amerikan yazarları ile ilgili yazıları La Cultura dergisinde yayınlandı. Daha sonra bir arkadaşının kurduğu Einaudi Yayınevi’nde çalışmaya başladı. 1935’te anti-faşist çalışmaları nedeniyle tutuklandı, 1936’da serbest bırakıldı. Brancaleone Hapishanesi’ndeki bir yılından esinlenerek Carcera (Hapis) romanını yazdı. 1950’de Yalnız Kadınlar Arasında romanı ile İtalya’nın önemli edebiyat ödüllerinden Strega Ödülü’nü aldı. Edebi kariyerinin doruğunda olmasına rağmen özel hayatı karışıktı. Sonu olmayan aşk ilişkileri onu bunaltmıştı. Ödülü aldıktan sonra Torino’daki bir otel odasında bütün özel kâğıtlarını yok edip, 21 adet uyku hapı alarak intihar etti.
İntiharından önceki gün, “Artık sabahı da kaplıyor acı.” diye kısa bir not düştükten sonra 27 Mayıs’ta günlüğüne şunları yazmıştır:
” ’48-’49′ daki mutluluğumun hesabı görüldü. Bu soylu mutluluğun gerisinde şu vardı: Güçsüzlüğüm ve hiçbir şeye bağlanmayışım. Şimdi, kendime göre, girdabın içine girdim; güçsüzlüğümü seyrediyor, onu iliklerimde hissediyorum, beni ezen siyasal sorumluluğu yüklenemiyorum. Bunun tek çözümü var: İntihar. ”
Cesare Pavese – 27 Mayıs 1950
Eserleri
Senin Köylerin (1941)
Ağustosta Tatil (1946)
Yoldaş (1947)
Leuko İle Söyleşiler (1947)
Tepedeki Ev (1949)
Güzel Yaz (1949)
Ay Ve Şenlik Ateşleri (1950)
Yaşama Uğraşı (1935-1950)
Tepelerdeki Şeytan
Yalnız Kadınlar Arasında
Çalışmak Yorar
