I.Bir İnce Hilal II.Misilleme
Düşüne girerdi kimi zaman
Sen ki şiirin kitil diliydin
Muğlak ve çocuk olarak
İmgeyle gerçek arasında
Hep bir sürgünü giderdin
Gidip gelen pericik
Sözleri ağızlarına kilitli
Sen Cemal Süreya
Bazı uzun adamlarla
Benzersiz ve depreşik
Kim olduklarını bilmediğin.
“Bir misillemeydin” dünyaya.
Yarana tuz basar gibi
Şimdi sen öldün ya
Sızlattın kendini için için
Sanki eskimiş gibi
Acını göğsüne gömmeyi
Her şey yarı yarıya
Daha çocukken öğrendin
Kuşkuyla bakıyor herkes
Ve müthiş bir parıltıyla
Çevresindeki eşkiyaya
Yanardı engin gözlerin.
Görünmeyen bir yan arıyor.
İşte o bastırılmış acıyla
Sen ağıtını kendi yakan
Soluklandı kostak şiirin
Mazlumun süren kökü
Ve kadınları severek
Bak ürperiyor durgun sular
Yeni anlamlar yüklediğin
Ve doğuda yerde
Gündelik kelimeler gibi
Derin bir meşelikten
Ufkunda sevdayla tenin.
Avaz avaz geçiyor rüzgar.
Şimdi senin revnaklı sesin
Şimdi sen öldün ya
Burada ve her yerde
Yumuşacık bir çizgi
Yollara düşmüş yürüyor
Ediniyor avuçlarına
Üstüne üstüne şehirlerin
Yeni doğan çocuklar
Mayası olmuş rengiyle
Artık sevda yazgılarını
Doğurgan bir öfkenin.
O çizgiden okuyacaklar.
Ta şuramda canevimde
Bilmiyorum bir turnadan
Güzel yüzün duruyor
Acaba kaç şiir çıkar
Alnında ince bir hilal
Ama senin şiirinden
Ki simgesidir muhabbetin
Kalkan turnalar
Bak büyüyüp dolduruyor
Mutlaka halkın
İçini billur bir kürenin.
Solgun tarihine konarlar.
Metin Altıok
