Belki de ölümün günlük yaşam içinde unutulması, üzücü bir şey olarak kabul edilmesiyle başladı. Ölüm böyle üzücü bir şeyse cinayetin çok daha […]
Emrah Serbes: Herkesin bildiği şeyleri çocuklardan saklamayın
Sınır dışı mı ederlerdi yoksa kendi imkânlarımla mı giderdim bilmiyordum, ama bir hicrete ihtiyacım olduğu kesindi. Hayatımı resetleyip her şeyi yeniden düşünmek, […]
Emrah Serbes: “Haberler doğru olsaydı onları güzel kadınlara sundurmak zorunda kalmazlardı”
Zamanın memleketi İnsan bir yerde doğdu mu oralı olmuyor, o zamanlı oluyor daha çok. Memleketi o zaman oluyor. Doğduğumuz büyüdüğümüz şehirdeki bütün […]
“O yüzden en iyisi unutmak ve çekip gitmektir…” Hikayem Paramparça – Emrah Serbes
“Birbirine yalan söyleyemeyecek kadar eski arkadaşlarız Galip,” dedim. “İnsan babasını seçemez. İnsan ailesini seçemez. İnsan onlar yüzünden çekeceği acıları da seçemez. Aslında […]
Emrah Serbes: Hayatı hep tırmanılacak bir şey olarak görüyoruz. Ama bazen bekliyor, bazen aşağı iniyorsun
Hastanenin kafeteryasında oturduk Nuran Hemşire’yle. Kafeterya sahibinin bize bakmayı kesmesini ya da en azından bunu çaktırmadan yapmasını bekliyordum söze başlamak için. Bir […]
Emrah Serbes: “Gerçek şu: Hikâyeleri güzelleştikçe insanlar mutsuz olurlar”
Hastaneden çıktık, sabah ezanı okunurken Kent Lokantası’na gidip çorba söyledik. (…) Galip, “Ben âşık oldum kardeşim,” dedi. “Farkındayım,” dedim. “ilk defa âşık […]
“Sen gittin ve herkes ölmeye başladı.” Hikâyem paramparça – Emrah Serbes
“Annemin öldüğünü anlatma, onun etkisi altında olduğum için kendisini sevdiğimi düşünmesin.” “Tamam Galip.” “Karanlıkta uyuyamadığım için gece lambasını açık bıraktığımı anlatma, beni […]