Dağlar Uzakta Kaldı Bizden
Annem değişen o hatırayı soruyor
Dağlar alındı mı bizden diyor.
Dağlar küstü mü bize?
Annem çiçekleri severim diyor.
Ben ölürsem
Kır çiçeklerini toplayıp getirin
Koyun göğsüme.
Annem öyle konuşurken birden
Dünya mı yalan, insan mı diyor.
Babam dağlara doğru sürerken arabayı
Hiç arkasına bakmadan
İnsan yalan diyor.
İnsan yalan.
Tıpkı o beşiklerin ağırlığı gibi
Tıpkı meşe palamudunun sırlı güzelliği gibi
İnsan yalan.
Her şey bize görünür ve kaybolur
Bize dokunur rüzgâr ve uzaklaşır.
Ve yazarak iyileşen yaralar gibi dünya
İyileşir bir gün.
Ya kapanmayanlar
Onların süt kokusu,
Annenin mavi damarlarına bakıp
Keder duyması
Annenin dağlara bakıp iç geçirmesi
Doğum.
Yolda gidiyoruz
Annem Babam Ve ıssızlık
Bizim olmayan dağlara gidiyoruz.
Ve bir kavşakta karışıyor ruhlarımız
Geçmişle geleceğin ortasında bir an
Bekliyoruz
Sanki sadece o an var
Sanki hep o an.
Babanın kararsızlığı
Annenin sessizliği
Benim şaşkınlığım
Geçmiş ve gelecek alınmış bizden
Dağlara bakıyoruz
Teselli yok
Ve olmayacak…
Kaynak: Son Dağ
