Ana Alcaide ve “Viola de Teclas” albümü; İspanyol ritmleri, İsveç halk müziği

8 yaşında klasik kemana duyguğu ilgiyle müziğe başlayan Ana Alcaide, uzun bir süre müziğe ara verdikten sonra İsveç halk müziğine yöneldi. “Viola de Teclas” adını taşıyan bu ilk albümü 2006’da, ikinci albümünü bir yıl sonra çıkardı. “Viola de Teclas” geleneksel İsveç halk müziği öğelerinin baskınlığıyla beraber İspanyol ritimleri, Rönesans’tan izler de taşıyor.

Ana Alcaide: Viola de teclas (Nyckelharpa), Rabel, Violín Carlos Beceiro: Bouzouki, Cittern, Zanfona, Guitarras

Albüm içeriği
01 – Hixa Mia 02 – Seguidillas castellanas 03 – Danza del Pirineo 04 – Debajo de los tilos 05 – Alza la niña los ojos 06 – Recercada 07 – Suite de rabeladas 08 – Outi 09 – El romeral 10 – Dime robadora 11 – Ojos garzos 12 – Manau 13 – Danza del Corpus 14 – Porque lloras

Sonraki şarkıya geçmek için >| şarkı seçmek için [>] işaretine basınız.

Viyola
Keman ailesinin ikincisi olan viyola, kemandan biraz daha büyüktür. Gövde uzunluğu 41 – 45 cm civarındadır. Notaları üçüncü çizgi ‘do’ anahtarıyla yazılır. İnce seslerde ‘sol’ anahtarı kullanılır. Fiziki yapısı kemana çok benzer. Bu konuda fazla bilgisi olmayan bir kişi keman ile viyolayı bir sanar.Viyolanın da dört teli vardır ve tam beşli aralıklarla DO, SOL, RE, LA olarak akort edilir.Viyola teknik açıdan kemana çok benzer. Parmak ve yay tekniği, pozisyonlar ve değişik ses renklerini elde etme yöntemleri kemandan farksızdır. Fakat viyolanın genelde koyu, derin ve can alıcı bir ses rengi vardır. Tellerin her biri kendine özgü bir kişilik taşır. La telinden elde edilen sesler, tatlı ve ılımlı duyulur. Re telinin gösterişsiz ama yumuşak bir rengi vardır. Sol teli çok zengin tınılar üretir, en alttaki Do teli, özgün ses rengiyle, ciddi ve egemen bir yol göstericidir. Hoşgörüyü ve güven veren duyarlılığı anımsatır.Derinden gelen alto sesiyle viyola acıyı, hüznü ve sevdayı anlatmakta etkilidir. Kimi zaman sertliğe varabilen ince seslerle, ürkütücü çığlıkları duyururken, kimi zaman tatlı bir öğütçülüğe yönelir. Bu özellikleri içeren viyolaya, orkestrada armoni eşliğinin orta partilerini seslendirme görevi verilir. Çünkü viyolanın ses alanı, orkestranın ses alanının tam ortasındadır. Kimi zaman özelliklerinden faydalanmak için bu çalgıya karakteristik ezgileri seslendirme görevi de verilir.