Haftanın öteki altı gününün de “pazar” olmasını isterdi. Sabahın erken servisinde zamanını harcamadığı bir gün akşama geç kalan otobüslerin karanlığında kaybolmadığı bir gün karşılıksız aşkların hatırasıyla yüreğini harap etmediği bir gün gelecek güzel günlerin hayaline dokunamadığı bir gün
Haritalarda adı olmayan bir şehirde bir başka kimliği bürünmek isterdi
Sabahın aynasına vuran yüzünün aksinde çocukluğunun aksini görmek isterdi bir de
Şimdiyse anayolları çürümüş yüreği yerinde denize inen sokaklarıyla çocuk yaşının yüreği
Bu yürek ile tanımak isterdi yeniden bir daha kendini ve yeniden dünyayı
Sabah, tövbeyle bir daha ağzına almayacağı sigaraya bir daha yeniden başlayabilir akşam, tadını bilmediği bütün içkilerin tövbesini bozabilirdi yeniden bir daha
Çünkü ne kadar aşınmış olsa da ruhu sevdiği kadınların resimleriyle donatmıştı
ruhunun ve yüreğinin mahzenini yeniden
“ölürsem, ki bir gün öleceğim
cesedimi yakın ve küllerini
o kadınların kirpiklerine sürün” dedi
“ömrümün o kadınların dudakları arasında
yeniden hayat bulacağını biliyorum çünkü.
Ve her yeni günün eşiğinde bir daha “vasiyetti: “Mezartaşım, sevdiğim o kadınların bedeni olsun,.
Vasiyeti ile çocukluk aşkının bedenine yerleşti bir daha da hiçbir şehirden sesi işitilmedi.
(1944)
