YAKICI SEVDA
Gözlerinin sınırsız mehtabından yine bu gece
yıldızlar yağıyor şiirime
ve kâğıtların çöl kışındaki aklığı üzerine.
Ve ellerim kıvılcımları oya gibi ince ince işliyor
Çünkü ateşten bir gömlektir benim şiirim;
yalnızca aşk ateşinin gölgesine sığınan
ve de herkes gibi aşk ateşidir
beni de yakıp kavuran.
Evet, evet!… Aşka düşen bilir
vardır bunun bir başı sonu,
ama göremez kimse bu yolun sonunu
Boşunadır şimdiden sonunu düşünmek;
ama ne olursa olsun yine de güzel şeydir sevmek.
Neden korkarsınız karanlıktan?
Ki elmaslarla donatılmış bu tablodan
yasemin çiçeklerinin sevdalı kokusundan başka
nedir ki geriye kalan.
İzin ver tüm varlığım sende kaybolsun
bulamasınlar benden bir iz
insanlar boşuna uğraşa dursun.
Bırak essin dudaklarımı yakan ıslaklığı özlemlerin,
yanıp tutuşan hayalin
ve bir hiçlikten başka nedir ki benim bedenim.
Ah! İzin ver açık olan bu kapıdan
sırtımızda günlerle
çıkalım yola;
dalalım uykuya rüyaların kanatlarında,
ve işte o zaman başlayacak
büyük özlemlerle sınırsız bir dünya.
O’dur hayattan tek isteğim:
Sen, sen,
sen olmak istiyorum
sen!
Sen!
Bin kez de olsa yine de sen!
Sen!
Sen!
Yine sen!
Sen ki içimdeki gizli bir deniz.
Ve bu denizde kopan fırtınayı
sana anlatmaya yetmiyor kelimeler
bense kaldım çaresiz.
Sen!
Sen!
Öyle içimdesin ki sen!
Ve gitmek seninle sınırsız çöllere,
ve vurmak başımı taştan taşa,
ve bedenimi atmak dipsiz dalgalara,
……
Evet, evet!… Aşka düşen bilir
vardır bunun bir başı sonu,
ama göremez kimse bu yolun sonunu
Boşunadır şimdiden sonunu düşünmek;
ama ne olursa olsun yine de güzel şeydir sevmek.
Furuğ Ferruhzad
Çeviri: Fahri Özdemir
