Ece Temelkuran: Bütün Kadınların Kafası Karışıktır

Bütün çocuklar, bir kez olsun, anne ve babalarını cezalandırmak için ölmeyi düşünmüştür mutlaka. Ve nedense hep ağlamışlardır düşün sonunda. Belki bu öykü de bir cezalandırma. Ağlama? Bunları oku. Denize karşı bir sigara yak. Tek şekerli, demli bir çay koy masaya, çok neşeli bir müzik çalsın mutlaka, kapat gözlerini, gülümse, çünkü…
Bütün kadınların kafası karışıktır, çünkü…
Bir gün bir anda, bazı kızgınlıklarını unuttuğunun farkına varacaksın, artık pek düşünmediğini, çünkü artık bildiğini anlayıp, ellerini bir klarnet taksimi gibi uzatacaksın, hâlâ kafan karışık olacak, ama artık bunu seveceksin, sevmelisin de.
Kadınsın…
… Bir çiçeğin yanından geçer gibi yaşamalıyız aslında.

ÖYLEYSE KADIN …

Uykularına kırgınlıkla dalan kadınlar vardır, ölürler hep. Önce ayakları yiter. Birileri, hep birileri gelip, ayaklarını götürür kadınların. Ayaksız kalan kadınlar, şişmiş elleriyle, yaşamı çekilir kılacak bir şeyler bulmaya çalışırlar. Açlıktan kazınmaları,
her şeye dokunmaları bu yüzdendir; ellerinin yettiği yere kadar ve yalnız el yordamıyla.
Gözlerin varlığı, tam bu sırada çekilmez olur. Gözler dehşetli bir sancıyla büyür, büyür ve sonunda patlar. Bu bir yana, kıkırdak halindeki oynak kurallar, taşlaşarak etlerine kazınır … İzler, izler: çirkinleşir kadınlar. “ağlar melekler” …
Kenar mahallelerin koca memeli özlü sözleri, mürekkep yalamış bütün günlerde doğrulandıkça, gülesi geliyor insanın.
Anlamının gereksizliğine inandıkça insan …

Ece Temelkuran
Bütün Kadınların Kafası Karışıktır