Tarihin Gaspı
Sistem açlıktan ölenlerin belleklerinin besinlerini bile elinden alıyor. Gelecekleri olmasın diye geçmişlerini çalıyor. Resmi tarih, zenginler, beyazlar, maçolar ve askerler tarafından yine onlar için anlatılır. Avrupa, Evren’dir. Amerika’nın Kolomb-öncesi dönemine dair hiçbir şey öğrenmedik ya da çok az şey öğrendik, Tarzan’ın eski filmleri sayesinde tanıdığımız Afrika’dan bahsetmek bile gereksiz. Amerika tarihi, gerçek tarihi, Amerika’nın ihanete uğramış tarihi bitmek bilmez bir onurun tarihidir. Geçmişe ait tek bir gün yoktur ki paraya ve güce karşı bilinmeyen bir direniş epizodu olmasın; ama resmi tarih ne yerlilerin ayaklanmalarından ne de siyah kölelerin isyanından bahseder ya da onlardan laf arasında, yönetim bozukluğu dönemleri olarak söz eder – ve bazılarına kadınların liderlik ettiğini asla söylemez.
Büyük ekonomik ve sosyal süreçler fon perdesi olarak bile yokturlar: “Gelişmekte olan” diye adlandırılan ülkeler gelişmeye doğru gitmediklerini, zaten oradan geldiklerini bilmesinler diye, onları hokkabazlıkla yok ederler; çünkü uzun bir tarih boyunca suların sıkan ülkeler gelişsin diye gelişmemiş kaldı bu ülkeler. Önemli olan ‘ savaşların tarihlerini ve saltanatlı adamların doğum tarihini tam olarak ezberlemektir. Bayram ya da defileye gider gibi süslenmiş bu bronzdan adamlar tek başlarına, timsal bir ilhamla, arkalarında fedakâr eşlerinin sadık gölgesiyle hareket etmişlerdir: Bütün büyük adamların arkasında bir kadın vardır, denir bize, kadın bir sandalyenin arkalığına indirgeyen şüphe götürür övgüyle: İyi ve kötü arasındaki düelloda, halklar edilgenlikle figüran rolünü oynarlar. Halklar zekâ geriliğinden mustarip, emirler yağdıran şeflerini bekleyen şaşkın bir sürü oluştururlar ve periyodik olarak, şeker gibi tatlı olan kızıl zehiri yutuverirler.
Eduardo Galeano
Biz Hayır Diyoruz
