Ernst Ingmar Bergman, İsveçli oyun yazarı ve film yönetmeni. Bir Protestan papazının oğlu olarak 1918’de İsveç Uppsala’da doğdu. 30 Temmuz 2007 yılında İsveç’te 89 yaşında yaşamını yitirdi.
2005 yılında Time dergisi tarafından dünyanın yaşayan en büyük yönetmeni olarak nitelendirildi. Filmlerinde ağırlıklı olarak inancı ve hayatı sorgulayan yönetmen, bunalım ve varoluş gibi kavramları elle aldı. 9 kez En İyi Yönetmen Oscar’ına aday gösterildi ve 3 defa Yabancı Dilde En İyi Film Oscar’ı ödülünü aldı.
Bergman’ın en bilinen filmleri arasında Yedinci Mühür (1957), Yaban Çilekleri (1957), Aynanın İçinden (1961), Kış Işığı (1963), Sessizlik (1963), Persona (1966), Çığlıklar ve Fısıltılar (1972), Bir Evlilikten Manzaralar (1973), Güz Sonatı (1978) ve Fanny ve Alexander (1982) yer alır.
Akira Kurosava, Japon film yönetmeni, film yapımcısı, senarist ve kurgucu. Çekmek istediği filmlere yatırım yapacak prodüktör bulmakta zorlanıp ciddi bir bunalıma girdi. 22 Aralık 1971 senesinde bileklerini ve birkaç kez de boğazını keserek intihar etmeye çalıştı 57 senelik kariyerinde 30 film yöneten Kurosava, otuza yakın ödül aldı. Sinema tarihinin en önemli ve etkili yönetmenlerinden biri olarak kabul edilen yönetmen 6 Eylül 1998 yılında 88 yaşında felç geçirerek yaşama veda etti.
Akira Kurosawa’nın Ingmar Bergman’a Mektubu:
“Saygıdeğer Bergman Bey,
Müsaadenizle yetmişinci yaş gününüzü kutlayayım.
Eserlerinizi her izlememde derinden etkileniyorum. Şimdiye değin onlardan çok şey öğrendim ve cesaret buldum. Bizlere daha fazla harika film üretmeniz için sıhhatinizin yerinde olmasını diliyorum.
Japonya’da, Meiji Devri’nde (19. asrın sonu), Tessai Tomioka adında bir sanatçı yaşamış. Bu sanatçı, daha genç yaşında, pek çok harika tablo çizmiş ve seksen yaşına bastığında, ansızın öncekilere kıyasla çok daha üstün tablolar çizmeye başlamış; âdeta olağanüstü bir patlama yaşıyormuş. Onun tablolarını ne zaman görsem, bir insanın ancak sekseninden sonra esaslı eserler ortaya koyabileceğine kesinkes emin olurum.
İnsan, bir bebek olarak doğar, bir çocuk olur, hayatının baharını yaşar ve nihayet ölmeden önce bebekliğe geri döner. Bu, bence, mükemmel yaşam biçimidir.
Sizin de katılacağınızı sanırım: Bir âdem, herhangi bir kısıtlama olmadan, arı eserler üretmeye ikinci çocukluk günlerinde vâkıf olur.
Şimdi yetmiş yedi (77) yaşındayım ve asıl işimin henüz başladığına ikna olmuş hâldeyim.
Filmlerin hatırına, yaşama birlikte tutunalım.
En kalbî hürmetimle,
Akira Kurosawa”
