Hayattaki en üzücü şeylerden biri, bir insanın günde ve her gün arka arkaya sekiz saat boyunca yapabileceği tek şeyin çalışmak olması. Sekiz saat boyunca yemek yiyemezsiniz, günde sekiz saat içki içemezsiniz yahut sekiz saat sevişemezsiniz — sekiz saat aralıksız yapabileceğiniz tek şey çalışmak. İşte insanların kendilerini ve çevrelerindeki herkesi mutsuz ve perişan etmesinin sebebi bu.
S: Neden bizim bölgemizin bir resmini çiziyorsunuz?
WF: Başka bir yer görmedim. Ben insanın hakikatini anlatıyorum. Zorda kalırsam hayal gücünü kullanıyorum ve zalimliğe son çare olarak başvuruyorum. Bölge rastlantısal. Benim bütün bildiğim bu.
S: Kutsal Sığınak‘ı sadece kendinize dikkat çekmek için mi yazdınız?
WF: En temel sebebi paraya ihtiyacım olmasıydı. Yayımlanan iki üç kitabım satmıyordu ve parasızdım. Kutsal Sığınak‘ı satsın diye yazdım. Yayıncıma gönderdim, o da bana “Yok, olmaz, bunu basamayız. İkimiz de hapse atarlar,” dedi. Kanlı ve şiddet dolu dönem henüz gelmemişti. Diğer kitaplarım bu arada satmaya başladı, ben de kitabın provalarını yayınevinden düzeltmek için geri aldım. Bütün metni ya yeniden yazacağımı ya da atacağımı biliyordum. Mali ve ahlaki olarak yayınevine bu konuda bir yükümlülüğüm vardı ve ısrarlar üstüne yayımlanmasına razı oldum. Bütün metni elden geçirdim ve yeni provaları için de para harcadım. Bu sebepten o zaman bu metni sevmedim, şimdi de sevmem.
S: En önemli beş çağdaş yazar olarak kimi görürsünüz?
WF: 1. Thomas Wolfe. 2. Dos Passos. 3. Ernest Hemingway. 4. Willa Cather. 5. John Steinbeck.
S: Çok kişisel bir soru olmayacaksa, çağdaş yazarların içinde kendinizi nereye koyuyorsunuz?
WF: 1. Thomas Wolfe: çok cesareti vardı ve sanki yaşayacak çok zamanı kalmamış gibi yazdı; 2. William Faulkner; 3. Dos Passos; 4. Ernest Hemingway: hiç cesareti yoktu, hiç kendisini zor bir duruma sokmadı. Okuyucunun bu acaba doğru mu kullanılmış diye sözlüğe bakmasına neden olacak bir sözcük kullandığı görülmemiştir. 5. John Steinbeck: bir zamanlar onun için büyük umutlar besliyordum — artık bilmiyorum.*
S: Bir kitap yazmak ne kadar sürüyor?
WF: Sıradan bir yazar söyleyebilir. Döşeğimde Ölürken altı haftamı aldı. Ses ve Öfke ise üç sene sürdü.
S: Aynı anda iki hikâye üzerinde çalışabildiğinizi anladım. Bu doğruysa eğer, başkalarına tavsiye ediyor musunuz?
WF: Aynı anda iki hikâyeyi yazmakta bir sorun yok. Fakat size verilen tarihler için yazmayın. Söyleyecek bir şeyleriniz olduğu sürece yazın.
S: Yazmak için en iyi yaş nedir?
WF: Kurmaca için en iyi yaş 35-45 arası. Henüz bütün ateşiniz sönmemiş ve daha çok biliyorsunuzdur. Kurmaca daha yavaştır. Şiir için en iyi yaş 17-26 arasıdır. Şiir yazmak tüm ateşinizi tek bir rokette sıkıştırmak ve onu ateşlemek gibidir.
S: Peki Shakespeare’e ne demeli?
WF: İstisnalar var.
Kaynak: William Faulkner’la Söyleşiler