“Ben ruhumu arkada bıraktım”
Sırtımı bahçendeki huş ağacına yasladım
Mantomun düğmeleri açık, nemli rüzgâr göğsümü
selâmlıyor ve saçlarımı
Ben bir reyhan annesiyim estikçe kokusu savrulan
Konuş, susma konuş
Söyle bir yaranın gölgesinde herkesin kendine ağladığını.
Kırlangıçotu
Çobançantası
Açamadığım attarlar kapısı
Söyle dünya geçecek mi?
SİYAH
I
Geceydi, ateşten önceydi…
Işık şehrini birleştiren ahşap köprüde, rüzgâra karşı
oturmuştuk- Malike, ben ve usulca akan Seine.
Bu köprü benim dedi Malike, geceye burada kıvrılalım.
Çıngıların nehri yakışı, yüksek tavanlardan aşan
Ave Maria, rahibin savurduğu yedi asırlık buhur
ve Notre Dame’ın geceye dağılan kalın sesi:
Su ver!
Tütsü günahları temizler mi Malike
Bir damla şarap, bir lokma ekmek
Siler mi?
Kaynak: Kuğu Kardinalinin Ölümü | Yazar: Nevin Koçoğlu | Yayınevi : Favori Yayınları | Sayfa sayısı: 80
