Birçok eski inanışa göre insanın bu dünyada sahip olduğu tek şey kendi bedenidir. Ama çağımız insanına bakıldığında, bugün insanların sahip olamadığı tek şeyin kendi bedenleri olduğu görülür. Kendi bedenleri dışındaki her şeye sahip olsalar da bu insanlar, hiçbir zaman kendi gerçeklerini göremeyeceklerdir.
İnsanların çoğu usta birer yergi avcısıdır. İnsanların birisini yermek için en küçük fırsatı, nasıl olağanüstü bir çabayla yakaladıklarını görmek şaşırtıcıdır. Çoğu insan, kendi varlık ve değerini başkalarını yermekle yükselttiğini düşünür. Oysa başkasını yerdiğinde bir şeyler kazandığını düşünen insan, kendi değerini düşürmekten başka bir şey yapmadığını anladığında, o insan için artık çok geç olacaktır.
Özgürlük de mutluluk gibi avuca alındığında sessizce ölür. Sadece özgürlük düşüncesinin peşinden koşmak bile insanı özgürleştirir.
Kafesteki bir kuş bile özgür olduğuna inandırabilir. Bu bir yanılsamadır. Ancak yanılsama, bazen gerçeğin yerine geçer.
İnsanın taşıyabileceği en ağır yük, kendi yüküdür.
Anlam arayıșı, yüreğe yapılan bir yolculuktur. Yașam nedir? Bu soruyu sorduğun anda anlam arayıșı serüvenin de bașlamıș demektir.
İnsanları kolayca harcayanlar, harcadıkları kişinin aslında kendileri olduklarının farkında değillerdir.
Kūçūldūkçe būyūten ve būyūdūkçe kūçūlten şey kibirdir.
Aşk, cennetin kapısında cehennemi dilenmektir.
Cennetteki bir insanın en būyūk dileǧi, bir an önce bu cehennemden kurtulmaktır.
Aşk bazen inkâr edilir, ama aşk inkârın inkârıdır.
Her şey ile hiçbir şeyin ortasında aşılmaz bir uçurum vardır.
Her şey hiçbir şeydir, hiçbir şeyse her şey deǧildir.
Hiç, var olanın içindedir.
Kendi ölūmūne doǧru hareket etmeyen tek şey zamanın kendisidir.
Henūz var olmayan hiç var olmayacak anlamına gelmez. Öyleyse yok olan vardır. Var olan ise yok olmaya mahkûmsa, var olan yoktur.
Başkalarıyla kendi gerçeǧini paylaşan insanın duymak istediǧi tek şey, kendisine itiraf edemediǧi gerçekleri başkasının aǧzından duyma istediǧidir.
Bulma çabasından arınmış bir arama, kişiyi kendisine yaklaştırır.
Gerçeǧe ulaştıǧını sanan, gerçeǧe ulaşmış deǧildir. Gerçeǧe ulaştıǧını sanan, yalnızca gerçekten uzaklaşmıştır.
Beklemeye deǧer tek şey ölūmdūr.
Ne kadar yūkseǧe çıkarsan, diǧer insanlar senin görūş alanında o kadar kūçūlūrler. Fakat sen de diǧer insanların görūş alanında o derece kūçūlūrsūn.
Yanına yaklaşıldıkça būyūyen birisi deǧil, yanından uzaklaşıldıkça būyūyen bir insan olmalısın.
Cennet, kendi cehennemini de içinde taşır. Cennetteki cehennem, gerçek cehennemden gerçek cehennemden çok daha kötū ve tercih edilmezdir.
Kendisini göremeyen ve kendi gerçeǧini başkalarından işiten kişi ne kadar da zavallı ve acınasıdır.
Not: Bu aforizmalar, yazarın çeşitli kitaplarından derlenmiştir.
