Gecikince
Yaklaştım karanlığın dallarına,
Zambağı gördüm.
Suyun kapıları açıktı,
Ve esintide unutulmuş bir şey vardı.
Dağ, bir girdap gibi gölgeledi beni.
Yolda toz kaldırdı ellerini,
Ağaçlar göğü doldurdu,
Boşluk titredi, taş belki itti adımlarımı.
Anlamın parlak yıldızıyla ayıldım,
Sevincim kenarındayım, zamansızlığa lanet olsun.
Güneşin erişmediği yerlere adını yerleştir,
Adını anmayan yerlere lanet olsun,
Eskiden suskunluğa dönerdim,
Belki erişilmez kılardım yağmurun çehresini,
Duvar yıkılır, gölgem renge saplanırdı.
Çünkü ışık olmayınca düş soluk alamıyor.
Çünkü zindelik bir çalkantı olarak adını karatıyor dalgaların,
Sesleniyorum dönen kuşlara,
Anın kuşkulu ellerine,
Renk benim neremde?
Ey ötelere dilenen aklım,
Estikçe ilerliyor rüzgar,
Yerinde duran zamana lanet olsun.
İlhan Sami Çomak | Hayattayız Nihayet | Manos Yayınları
