-Gelsene buraya bakayım. Ne arıyorsun burda?
-Ölüyüm de ondan.
-Kim söyledi sana bunu?Adın ne?
-Calib.
-Senin kaydın yok. Sen yaşarken de yaşaman bir şeye benzemiyordu ama.Şu duruma bak. Bu ne biçim ölülük. Salak salak geziniyorsun ortalıkta.
-….
-Nasıl öldün, niye öldün anlat bakalım
-Ben ölmedim.
-Kim öldü sen ölmedin de.
-Yani ben kendim ölmedim. Beni öldürmüşler.
-Ne zaman haber verdiler bunu sana?
-Daha yeni iki gün önce.
-Sen uykudamıydın, öldüğünü anlamadın mı?
-Anlayamadım yavaş , azar azar öldürmüşler de ondan.
-İyi dayanmışsın.
-Ne dayanması. Keşke dayansaymışım. Karşı koysaymışım. Dayanamadığım için anlamamışım.Dün anlattılar sonra da “haydi sen git artık” dediler.
-Kısaca söyle:
-Sevmişler, yada sevdiklerini söylemişler, gülmüşler, ısıtmışlar, örtmüşler, giyindirmişler. Merak etmişler. Eski resimleri buyuna çıkarıp göstermişler. Tanımadığım amcaları, dayıları sevdirtmişler, tanıdıklarımı sevmeye bırakmamışlar. Bana hediyeler almışlar. Yalan söylemişler, sayıklamışlar.
-Seni azar azar silmişler desene.
-….
-Ne olacak şimdi.Burda biz şimdi yaşayıp da ölmüşleri yerleştiriyoruz. Sana ne yapmalı?
-….
-Ben sana bir kağıt kalem vereyim.Sen gene geldiğin yere git. İyice bir öl de öyle gel. Orda yaşayamamışsın, burda ölü değilsin. Bizde kaydın yok. Başımıza yeni bir iş çıkarma. Burada seni rahat ettirsem, duyan gelecek. Sana eziyet çektirsem haksızlık olacak.
Kendi rahatıma bakayım ötesini geç dersen sonu böyle olur. Sen bir defa daha yaşamayı dene. Oluyorsa olur. Baktın ki olmuyor, dünyadaki öbür benzerlerini de topla gel. Burda biraz kalabalık olacak ama, belki dünya ve büyük kentler biraz ıssızlaşır da kalanlar rahat eder hiç olmazsa.
İyice Bir Öl de Gel
Özdemir Asaf
Asıl adı Halit Özdemir Arun’dur. 11 Haziran 1923 yılında Ankara’da doğdu, 29 Ocak 1981 tarihinde İstanbul’da öldü. Galatasaray ve Kabataş liselerinde tamamladığı ortaöğreniminin ardından İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde, İktisat Fakültesi’nde , Gazetecilik Enstitüsü’nde yüksek öğrenim gördü. Gazetecilik, çevirmenlik, matbaacılık yaptı.
Kısa, özlü söyleyişlerin yer aldığı, humor içeren düşündürücü özgün şiirleriyle tanındı. Karşıtlıkları, benzerlikleri, çağrışımları kullanarak söz ve sözcük oyunlarına dayalı şiirlerinde yaşam görüntülerini, eşyayı, izlenimleri soyutlaştırır; dokunaklılık yüklü şiirlerinde sevgi, anılar, yalnızlık, ölüm başlıca konulardır.
Eserleri
Şiir
Dünya Kaçtı Gözüme – 1955
Sen Sen Sen – 1956
Bir Kapı Önünde – 1957
Yumuşaklıklar Değil – 1962
Nasılsın – 1970
Çiçekleri Yemeyin – 1975
Ben Değildim – 1978
Bugün ve Bugün (Yayınlanmamış şiirleri) – 1984
Etika
Yuvarlağın Köşeleri – 1961
Yuvarlağın Köşeleri-2 (Ölümünden sonra) – 1986
Öykü [değiştir]
Dün Yağmur Yağacak (Ölümünden sonra) – 1987
Otokopi, deneme
Özdemir Asaf’ça (Ölümünden sonra) – 1988
Çeviri
Reading Zindanı Balladı (Oscar Wilde) – 1968
