“Koğuşta. Saat onu çeyrek geçiyor. İki üç masanın ışığı yanıyor. Gerisi hep uyumuş. En kötü azap ise, yanımda yatan bir Türk… Aman Allahım, akşam dokuz dedi mi yatağa giriyor ve sabah erkenden kalkıyor.
Bütün bu süre zarfında ağzına …Imış kişi gibi ya da bir fabrikanın birkaç motorunu çalıştırmışlar gibi hor hor horluyor. Mali durum berbat. Ondan bundan borç aldım. Birine 240 Frank vermiştim. Anlaşılan üstüne yatmış. Bir şâhî için bin takla atıyorum. Durum kağıdı almak için para vermem lazım. Okuldan 50 Franklık haftalığınızdan ödeyin dediler. Sefaret okula para göndermiş giysi almamız için “hamal gibi giyinip çıkacağız” zahir. İki çift ayakkabı yerine bir çift iyi ayakkabı alsınlar dedim; kabul etmediler. Ben de parayı sefarete götürmelerini söyledim. Sigara için başkalarından borç para almam lazım. Kısacası yapmadıkları hakkabazlık kalmadı bana.
Dersten yana ötekilerden geri değilim. Ama sınavı vermek mümkün değil. Okul sefarete yazı yazmış “Bu grup sınavı kazanmaya henüz hazır değil” diye. Bana kalırsa en akıllıca iş, pılımı pırtımı toplayıp dönmek. Canları cehenneme.”
Sadık Hidayet
K: Hidayetname
26 Şubat 1929, Arkadaşı Takî Razavî’ye yazdığı mektup