Zembilfroş, 1992 yılı öncesinde yaptığı albümlerin yasaklanması ve çeşitli baskılar sonrasında Şivan Perwer’in o zaman eşi olan Gülistan ile beraber yaptığı, siyasi mesaj içermeyen ender albümlerinden biridir. Şivan Perwer’in 14. çalışması olan albüm ağırlıklı olarak sevgi, aşk ve ayrılık konulu Kürt halk müziği şarkılarından oluşur. İsmini bir kürt halk destanı olan Zembilfroş’tan alır.
Çok sesli farklı bir düzenleme anlayışına sahip olan çalışma zamanında çok kişiyi etkilemiştir. Zembilfiroş’ta Gülistan’ın Soranice seslendirdiği “Zara” parçası Mahsun Kırmızıgul tarafından türkçeye “Öleyim” adıyla çevrilerek çalınmış, “Lawo deste min berde” şarkısı Makaram Sarı Baglar adıyla, “Xımxımê” ise “Ağrı Dağı’ndan uçtum” olarak Türkçe’ye çevrilmiş bir çok kişi tarafından söylenmiştir. [dailymotion]http://www.dailymotion.com/video/xb5e7a_sivan-perwer-gulistan-hoy-nare_music[/dailymotion] 1 Bejna Zırav (Şivan Perwer & Gulistan) 2 Ez Nexwes im (Şivan Perwer) 3 Gule Mehrume (ŞivanPerwer ) 4 Hoy Nare (Şivan Perwer & Gülistan) 5 Lawo Deste min berde (Şivan Perwer & Gulistan) 6 Narine (Şivan Perwer) 7 Qumrike (Gulistan) 8 Sinane Kiriv (Gulistan) 9 Zara (Gulistan) 10 Zembilfroş (Şivan & Gulistan)
Destandan bir bölüm Xatun’un Zembilfroş’a seslenişi:
‘Zembilfroş zembila tine/ Dikan bi dikan digerine/ Hiş le xatžnê namine/ Serî le zeman digerine/ Gazi dike ku bibine/ Were ser doşeka mire/ Le te helal, herama mire/ Bidime te zulfi herire/ Çavê min e xezalan e/ Singamin wek zozana ne/ Bejna min wek rihan e/ Ciqa beji hejane…’
(Zembilfroş zembil getirir/ Dükkanları dolaştırır/ Hatun’un aklı başından gider/ Başında zamanı dolaştırır… Çağırır onu, der: Beni gör ve gel/ Gel Mir’in döşeğine otur/ Mir’e haram olan sana helaldir/ Zulfi heriri vereyim sana/ Gözlerim ceylanların gözündendir / Göğsüm yaylaya benzer / Reyhan gibi uzundur boyum/ Ne dersen kabulümdür)
Zembilfroş’un Xatun’a verdiği cevap:
‘Xatûnê ez tobedarim/ Delalê ez tobedarim/ Zarok birçîne li malin/ Ji rebbe jorî nikarim
‘Hatun ben tövbekar biriyim/ Güzel ben tövbekar biriyim/ çocuklarım evde ve açtır/ Yukarıdakinin hatırına, yapamam
Tarihsel maddecilik açısından ele alındığında, Şeyh Bedreddin ayaklanmasının dinsel-ideolojik niteliği sınıf savaşımının özgül biçimlerinden biri olarak yorumlanmalıdır. Belli bir tarihsel dönemdeki ekonomik ve toplumsal koşulların doğal sonucudur bu (1). Anadolu, hatta tüm İslâm tarihi boyunca, yoksul halk kitlelerinin eşitlik özlemi Mehdî inancında ifadesini bulmuştur. “Nâzım Hikmet’in Kıyamet Sureleri” adlı yazımda bu sorun üstünde ayrıntılarıyla durmuş, Şeyh Bedreddin hareketinin Batınî’likle ilişkisine de ayrıca değinmiştim. [Gürsel, 1976, s. 17) Burada aynı görüşleri yeniden ele alacak değilim. Nâzım Hikmet’in Bedreddin yorumuna büyük ölçüde kaynak olduğunu sandığım bir yapıttan, Engels’in Almanya’da Köylü Savaşları [1974) adlı kitabından sözedeceğim yalnızca. Çünkü Nâzım, dinsel-ideolojik bir köylü ayaklanması biçiminde gerçekleşen Bedreddin hareketinin sınıfsal çözümlemesini yaparken Engels’in görüşlerinden yola çıkıyor.
1. Arzularımızın inanışlarımız üzerindeki etkisi herkesçe bilinen ve gözlenen bir olgudur; ancak bu etkinin niteliği çoğu zaman yanlış algılanır. İnançlarımızın büyük bölümünün bazı rasyonel temellere dayandığını; arzunun ise yalnız arada bir işi karıştırdığını varsaymak alışkanlık haline gelmiştir. Bunun tam karşıtı gerçeğe daha yakın olsa gerek. Günlük yaşamla ilgili inançlarımızın büyük bir bölümü arzularımızın şekilleşmesinden ibarettir; ancak orada burada bazı izole noktalarda, gerçeğin sert darbesiyle doğru yola yöneltilirler.
