Yeryüzü Ağacı

Kış geliyor elim yaprak altında es ey bad-ı semen çatlak bedenime çarp kalbimi harmanla gencelmiş tarih kabartmalarının haklılığı aşkına beni kendime gebe bırak

kış geliyor otobüs ne kalabalık

yaslan bana yeryüzü ağacı dikili gövdenin üretkenliği için çıldırtan bir gübre mi arıyorsun kökünü toprağımda dene

kış geliyor koru gövdemi pardösüm

ağzıma konacak kışlarım nerde tutsana elimi canikom tarih tekerrürden ibaretmiş Miş bir geçmiş zaman failiymiş ey beşeriyet beni beş iftarda öp

şair olmak kolay değil yavrum uzvun o kadar güzelken bir yanda yaş ağaca balta vuran çokluk bir yanda kanımı azdıran bokluk beni artık hücre çoğaltmaktan da yargılarlar zahir

Arkadaş Zekai Özger