Özgün’den mektup var: Bir kez daha zaferimi ilan etmek çok güzel bir duygu:)

O akşam herkes gözlerime çaresizce baktı diyemem çünkü hepsi usta oyunculara taş çıkarırcasına iyi oynadılar. Onların oynadığı o oyuna o kadar inandım ki, aklımda acabalarla başlayan tüm sorular bile kaybolmuştu. Hiçbir şey bilmeden bir yola adım atmıştım. Sonunun nasıl olacağını biliyordum ama asla şüphede etmedim asla!!!  Bundan dolayı  sanırım o gece evde yatan tek kişi bendim:)

Bugün, saat 01:32
Bugün 14.11.08.bir sene önce bugün hayatımla ilgili çok şey değişmişti. Her zamanki gibi bir sabaha, bir güne uyandığımı sanmıştım, nerden bilebilirdim ki günün sonunda beni nelerin beklediğini. Bugün yaptırdığım kan tahlili benim galibiyetimi gözler önüne tekrar serdi onun gözünün içine koydum tahlilleri: Doysa gecen sene yapılan bir kan tahlili her şeyi ortaya koymuştu her şeyi… Bir kan tahlili benim dışımda herkesi bitirmişti. Ben bilmiyordum bilsem… o gün Mecidiyeköye tahlil yapmaya gittik hala yanılma payı arıyorduk. Daha sonra Mecidiyeköyden Şişliye geçtik ve halam sayesinde o yolu yürümek zorunda kalmıştım oysa şikayetim aşırı halsizlikti:) Birde Galatasaray stadyumunun önünden geçtik dönüp demez mi bu hangi takımın stadı diye 🙂 oysaki baktığı her yer sarı-kırmızıydı.

O akşam herkes gözlerime çaresizce baktı diyemem çünkü hepsi usta oyunculara taş çıkarırcasına iyi oynadılar. Onların oynadığı o oyuna o kadar inandım ki, aklımda acabalarla başlayan tüm sorular bile kaybolmuştu. Hiçbir şey bilmeden bir yola adım atmıştım. Sonunun nasıl olacağını biliyordum ama asla şüphede etmedim asla!!!  Bundan dolayı sanırım o gece evde yatan tek kişi bendim:)
bir sene geçti bir sene… ve ben hala ne yaşadığımı bile tam olarak idrak edemiyorum. Ya bunları ben mi yaşadım diyorum, 7 ay ben mi evimden uzakta, bir maskenin altına sığınarak yaşadım diyorum. Ben bunu yeneceğim diye inat bile etmedim. Çünkü kendimden o kadar emindim. ben öğrendiğimde 1 yıl sonra bu satırları yazacağımı biliyordum:)
kafamda hala acabalar dolasa da, hala bir daha yaşar mıyım diye düşünmekten kendimi alıkoyamasam da bunu hayatımı etkileyecek kadar kendime dert haline getirmiyorum. Daha nice seneler göreceğim sağlıklı. Bu ilk senem heyecanlıyım ve avazım çıktığı kadar bağırıp ben bitirdim seni karşımda ezildin yok oldun demek istiyorum. Hatta benim karşıma çıkma cesaretini nasıl gösterdi hesap sormak istiyorum.
İyi ki yeniden, hiç bir şeyi takmama kararını alarak doğdum. Kanser/ lösemi benim için hiç bir şekilde bir şey ifade etmiyor ama itiraf etmeliyim ki iyileştikten sonraki dönem biraz yıpratıcı. Eee olsun o kadar da oda işin nazar boncuğu:)
Bir kez daha zaferimi ilan etmek çok güzel bir duygu:)

Özgün

4 Yorumlar

  1. AL ÖMRÜMÜ, KOY KENDİ ÖMRÜNÜN ÜZERİNE.RUHUM BEDENIMIN KAFESİNDE..BEDENIM RUHUMU TAŞIMAKTAN YORGUN.

  2. kardeş bu resimdeki kız kim?

    CvP:
    Merhaba Delale
    Mektubu yazan arkadaşımız.

Cevap Ver

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz