Kotchnak Grubunun en önemli ismi Aram Kerovpyan, 1953’te İstanbul’da doğdu. İlköğrenimini, o zaman Sakızağacı’nda bulunan Mıkhitaryan İlkokulu’nda aldı. Annesi, Venedik’teki Murat-Rafael Ermeni Koleji’ne gitmesini istemeyince, ortaokulu Tarhan Koleji’nde okudu. Ardından, Maçka Sanat Enstitüsü’nü bitirdi.
Devlet Mühendislik ve Mimarlık Akademisi’nde (şimdiki Yıldız Teknik Üniversitesi) elektrik mühendisliği okudu. 70’li yılların başlarında, Saadettin Öktenay’dan kanun dersleri almaya başladı. 1977’de, üniversiteyi bitirmesinin ardından Paris’e yerleşti ve burada birçok Ortadoğulu müzisyenle birlikte çeşitli projelerde yer aldı. 1980’de, daha sonra ‘Kotchnak’ adını alacak olan Ermeni halk müziği topluluğuna katıldı; bu tarihten itibaren, araştırmalarını Ermeni müziği, özellikle Ermeni dini müziğinin makamsal sistemi üzerine yoğunlaştırdı.
≡ Oynatma listesi seçeneğinden dinlemek istediğiniz şarkıyı seçebilirsiniz.
Kotchnak – Popüler Ermeni Şarkıları İçerik
01 – Gumri.mp3
02 – Mokats sarer (Les montagnes de Mokk).mp3′
03 – Al ayloughes (Mon fichu rouge).mp3′
04 – Char harsanegan yerkerou (Suite de chants de mariage).mp3
05 – Groung (Grue).mp3 26,432 KB MPEG Ses Çalma
06 – Barak djamben mtel em (Chemin faisant).mp3
07 – Zintch ou Zintch dam (Que donnerai-je au nageur).mp3
08 – Gulizari voghpe (La lamentation de Gulizar).mp3
09 – Tamzara.mp3
…..
aram kerovpyan sen cok buyuksun, bunları dınlerken turkçe cevırısını yaptırıyorum 70 yasında kı yaslı bır ermenı nınemıze .insanın kendı dılını bılmemesı ne berbat bır duyguymuş….cevırdıkce gözleri doluyo….
bir müzik insanı bu kadar mı duygulandırır emeğinize yüreğinize sağlık gruba ve aram kerovpyan a coook teşekkürler
anadoluyum demişse şair….. bir dizesi ezidi bir dizesi kürt bir dizesi türk bir dizesi süryani …… ve tuzu biberi…. tadıdır ermeniler….tınıları birbirine karışmış türkülerinin şarkılarının……..sen ne güzelmişsin be….. anadolum……. işte böyle birşeymiş kardeşçe yaşamak
Çok duygusal parçalar… tonlar…
“Ulusların türkülerini yazanlar, tarihlerini yazanlardan daha güçlüdür.” (Bir Anadolu Atasözü)