Benim sevgilim
benim sevgilim o
arsız çıplak teniyle
güçlü bacakları üstünde
ölüm gibi durdu
eğik devinimli çizgiler
onun isyancı organlarını
güçlü desenlerinde
izlemekte …
benim sevgilim
doğa gibidir
kaçınılmaz apaçık anlamıyla
o benim yenilgimle
erkin gerçek yasasını
onaylıyor…
o, çevresinde
bir çocuk kokusu gibi
sürekli suçsuz anıları
uyandırıyor
o, sıradan hoş bir serenat
gibi
hoyrat ve çırılçıplaktır
o katıksız seviyor.
yaşamın
ve toprağın zerreciklerini
insan oğlunun üzüntülerini
lekesiz üzüntülerini
katıksız seviyor
köyün bir bağ sokağını
bir ağacı
bir külah dondurmayı
bir çamaşır ipini
benim sevgilim
sade bir insandır
sade bir insan
benim onu uğursuz ucubeler diyarında
şaşılası bir mezhebin son belirtisi gibi
memelerimin çalıları ortasında
sakladığım.
Füruğ Ferruhzad